Indruk

Sommige (schijnbaar) kleine gebeurtenissen laten een grote indruk achter. 

Mijn moeder heeft Alzheimer en herinnert zich in het nu steeds minder. We bekeken samen mijn fotoboek. Daarin zit een foto van mij als 5-jarige, huilend lig ik in de sneeuw. Ik wilde niet meer skiën en de rest van de familie nog wel. Ze hadden me bij de auto gezet en zijn nog even de berg op gegaan. Ik weet niet meer hoe lang het duurde, wel weet ik nog dat ik boos en bang was. We bekeken de foto en ineens zei ze: “We hadden je daar toch nooit alleen mogen laten staan”. 

Het was niet de gebeurtenis op zich, maar wel een van de gebeurtenissen die in mijn hoofd gekoppeld is aan ‘er werd net iets te jong te veel van me gevraagd’. Op mijn tenen lopen, en niet alleen bij ballet, werd een goede strategie om erbij te horen. Inmiddels merk ik dat ik dat doe en ook dat dat heel vaak niet (meer) nodig is. Troostrijk om nu de erkenning van mijn moeder te horen, over deze kleine gebeurtenis met een groot effect.