Boys will be boys

‘Daar zit je dan tussen 2 vrouwen.’ Op verzoek van de school heb ik een intake gesprek met een docent en zijn teamleider. Hij staat al jaren voor de klas en is een goede docent. De laatste tijd loopt het het contact met de leerlingen niet zo soepel. Als ze het niet eens zijn met hem, gaan ze direct naar de teamleider.

“Ik snap het niet! Ze kunnen het toch gewoon tegen mij zeggen? Ik ben geen BOEMAN! En bovendien: het was echt een beetje gezeur. Als hij het gewoon geleerd had, had hij die toets prima kunnen maken.”
De frustratie druipt er vanaf, en waarschijnlijk heeft hij nog gelijk ook over de leerling. Maar ja, de school(leider) heeft er last van dat leerlingen en ouders steeds om deze docent heen direct naar haar toe stappen met vragen die veel beter direct met de docent opgelost kunnen worden.

In de coachgesprekken die we voeren, gaat het over contact leggen met je leerlingen. Hoe stem je af op de leerling, ook als je het niet eens bent met de leerling? De docent geeft aan dat hij gewoon zijn mening geeft aan de leerling. ‘Dit is mijn uitspraak en daar moet u het mee doen’. De leerlingen hebben besloten: met deze man valt niet te praten. Het tegendeel is waar.
De docent heeft al jong geleerd zich stevig uit te drukken en zich daarna snel terug te trekken, want waarschijnlijk kreeg je dan toch een weerwoord van je oudere zussen waar je niet meer tegen op kon. Onder druk was dit onbewust een strategie geworden die hij nog steeds toepast. En ja ……. Het was de laatste tijd ook wel erg druk.

Ik geniet van de onomwonden manier van praten van de docent en de duidelijkheid van zijn mening en ik snap ook dat leerlingen zich soms laten afschrikken. We oefenen hoe je kunt meebewegen met de leerling, vragen stelt naar de achtergronden van het probleem waar de leerling mee komt en dan je mening (die misschien niet veranderd is in het gesprek) zo formuleert dat de leerling er mee verder kan. En daar kan hij goed zijn stevige en heldere manier van uitdrukken in gebruiken. Gelukkig maar: “ik ben geen softie en dat wil ik ook niet worden”.
De leerlingen waarderen zijn directheid, nu hij ook kan meebewegen: bij deze docent weet je waar je aan toe bent en als je de kantjes er vanaf loopt, dan kom je er niet mee weg.
En dat is heel anders dan bij die andere docent die altijd alles maar goed vindt, daar is het chaos in de klas.

In het evaluatiegesprek met de schoolleider gebeurt het weer. Zij formuleert zoekend waarin ze de docent gegroeid vindt en waarin hij nog verdere stappen kan maken. Ik zie dat de docent zich terugtrekt ‘het is zeker weer niet goed’. Mijn uitnodiging: vertel nou eens ‘ongezouten’ wat er nu met jou gebeurt in het gesprek. En dan krijgt bij beiden de stevigheid ruimte. Hij: “zeg me maar gewoon wat je niet goed vindt, dan kunnen we het daar gewoon over hebben. Als je het zo voorzichtig aanpakt, voel ik me net een kleine jongen.” Zij: “Dat is niet mijn bedoeling. Zeg je de dingen die jij niet goed vindt ook tegen mij? Ik vind het prettig jouw mening als senior docent te horen.”
De afspraak staat om wekelijks even een rondje ‘ongezouten’ te doen, als volwassenen onder elkaar.

Annemiek Jonker is orthopedagoog, trainer, coach en (keuze)begeleider van leerlingen en docenten.
Neem contact op